🐴 Mapa Do Celów Projektowych Przykład

Mapa do celów projektowych to opracowanie kartograficzne, zawierające informacje związane z uzbrojeniem terenu (treść mapy zasadniczej), informacje niezbędne do opracowania dokumentacji projektowej (np. projektu zagospodarowania działki czy ogólnie projektu budowlanego) - linie zabudowy, linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu, ustal Tworzenie mapy do celów projektowych z pewnością można uznać za skomplikowany i przede wszystkim wieloetapowy proces. W pierwszej kolejności geodeta aktualizuje istniejącą mapę zasadniczą. Rozpoczęcie prac zgłasza się do Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej. Postępowanie wg ściśle określonych procedur Data: 05-04-2019 r. Sporządzenie mapy do celów projektowych jest czynnością istotną w budowlanym procesie inwestycyjnym, ponieważ stanowi ona element niezbędny do opracowania projektu budowlanego. To odpowiedzialne zadanie spoczywa na geodecie. Wyjaśniamy, z czym się to wiąże. Mapa do celów projektowych jest podstawą do opracowania projektu zagospodarowania działki lub terenu w postępowaniu związanym z uzyskaniem pozwolenia na budowę. Przepisy Prawa budowlanego (art.34 ust.3 pkt 1) precyzują jedynie, że projekt zagospodarowania ma być wykonany na aktualnej mapie. Na projektowanie drogi składa wiele elementów zarówno związanych z opracowaniem dokumentacji technicznej jak załatwieniem szeregu formalności prawno-administracyjnych. Z reguły im większe znaczenie drogi w skali Polski tym cały proces trwa dłużej i jest bardziej skomplikowany. Sama dokumentacja techniczna złożona jest z szeregu rysunków, opisów i obliczeń, a wymagania do jej Mapa do celów projektowych. Ta mapa wykonywana jest przez geodetę, wykorzystywana jako załącznik do projektu architektoniczno-budowlanego oraz przy ubieganiu się o pozwolenie na budowę w miejscowości Piaseczno. Warto pamiętać, że jest ona ważna tylko przez pewien okres czasu. Jaka jest ważność mapy do celów projektowych? Tutaj sprawdzi się wyłącznie mapa do celów projektowych, przygotowana na podstawie zaktualizowanej mapy zasadniczej – informuje pracownik Geo System Benon Bogdan. Jak długo ważna jest mapa? Mapa do celów projektowych przygotowana przez uprawnionego geodetę, na przykład z firmy Geo System, nie ma określonego terminu ważności mapa multimedialna - portal www.geoportal.gov.pl. Ile się czeka na mapę geodezyjną we Włocławku? Czas oczekiwania na mapę geodezyjną we Włocławku różni się ze względu na rodzaj mapy, który chce się uzyskać. mapa zasadnicza - od ręki; mapa do celów projektowych - od 4 do 8 tygodni; mapa inwentaryzacyjna - od tygodnia do 8 tygodni; Warto też wskazać, że mapa do celów projektowych będzie konieczna wtedy, gdy planuje się rozbudowanie obecnie używanego domu czy innego budynku. Po mapę trzeba udać się również do geodety w sytuacji, gdy konieczne jest wykonanie instalacji lub przyłącza mediów, na przykład wodnego, kanalizacyjnego, ciepłowniczego, gazowego Mapa do celów projektowych. Ta mapa wykonywana jest przez geodetę, wykorzystywana jako załącznik do projektu architektoniczno-budowlanego oraz przy ubieganiu się o pozwolenie na budowę w Pucku. Warto pamiętać, że jest ona ważna tylko przez pewien okres czasu. Jaka jest ważność mapy do celów projektowych? Nie wyznaczono terminu W przypadku budowy domu jednorodzinnego mapa zasadnicza będzie podstawą, by zrealizować mapę do celów projektowych. Geodeta wykorzystując mapę zasadniczą nanosi na dokument wszystkie istotne informacje, które z kolei pozwolą stworzyć projekt budowy domu, projekt zagospodarowania działki, a także projekt sieci instalacyjnych. Cele w projekcie. Każdy projekt musi mieć jasno określony cel, do którego dąży zespół projektowy. Kiedy mamy wyznaczony cel główny (inaczej bezpośredni), możemy zdefiniować mniejsze cele, zaplanować konkretne działania i rozdzielić ich wykonanie. Osiągnięcie kluczowego celu jest potwierdzeniem dobrze stworzonego planu i fNfC6r. Podstawowym opracowaniem potrzebnym na przygotowawczym etapie realizacji inwestycji budowlanej jest mapa do celów projektowych. Wykonuje ją geodeta, natomiast fundamentem jej wykonania jest pozyskana z urzędu gminy mapa zasadnicza. Bez mapy do celów projektowych nie można skompletować dokumentacji potrzebnej do zrealizowania jakiejkolwiek czynności, do której realizacji niezbędne jest pozwolenie na budowę. W tym momencie nasunąć się może pytanie: dlaczego inwestor nie może wykonać projektu na podstawie kopii mapy zasadniczej, która posiada informacje o gruntach, budynkach i sieci uzbrojenia terenu? Otóż mapa zasadnicza z definicji jest mapą nieaktualizowaną, natomiast do rozpoczęcia inwestycji budowlanej potrzebna jest aktualna mapa, którą ustawodawca nazwał mapą do celów projektowych. Tworzenie nowej mapy jest czynnością polegającą na porównaniu treści mapy zasadniczej z rzeczywistością terenową i naniesienie na nią ewentualnych nowych szczegółów. Na mapie do celów projektowych usytuowany jest planowany obiekt (np. dom, czy uzbrojenie terenu). Obszar mapy obejmuje teren inwestycji, jak również 30 metrowy pas otaczający wspomniany teren. Co powinno znajdować się na prawidłowo wykonanej mapie do celów projektowych? Otóż wszystkie elementy terenu niezbędne projektantowi do realizacji powierzonego mu zadania. Są nimi: granice własności działek, linie zabudowy, osie dróg, chodniki, linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu, drzewa zaklasyfikowane do zieleni wysokiej a także szereg innych szczegółów które będą potrzebne projektantowi do wykonania swojej pracy. W jakiej skali powinna być wykonana mapa do celów projektowych? Powinna być ona dobrana we właściwy sposób po uwzględnieniu wielkości i przeznaczenia obiektu inwestycji budowlanej. Ponadto dobierając skalę mapy geodeta powinien pamiętać o kilku rzeczach. Mianowicie o tym, że mapy działek budowlanych nie powinny być mniejsze niż 1:500, zespoły obiektów budowlanych, czy tereny przemysłowe zamieszcza się na mapach o skali nie mniejszej niż 1:1000, natomiast rozległe tereny na których znajdują się mocno rozproszone obiekty można usytuować na opracowaniach w skali 1:2000. Jakie czynności podejmuje geodeta wykonując mapę do celów projektowych? W pierwszej kolejności powinien zdobyć niezbędne dane dotyczące opracowywanego terenu. Są nimi obręb ewidencyjny, numery działki/działek, czy opcjonalnie załącznik graficzny na którym widnieje zasięg opracowania. Następnie geodeta musi zgłosić pracę w Powiatowym Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej oraz pobrać z niego materiały niezbędne do wykonania zadania, na które czekać może nawet 10 dni roboczych. Po tych czynnościach wykonawca mapy może przystąpić do realizacji zlecenia w terenie. Zwykle trwa to około jednego dnia roboczego dla niedużej inwestycji. Znacznie więcej pracy czeka geodetę w swoim biurze, gdzie musi nanieść pomierzone szczegóły terenowe na mapę i skrupulatnie skompletować operat pomiarowy, który zanosi później do PODGiK, gdzie po kontroli urzędu trwającej do 7 dni oraz po uwierzytelnieniu mapa może zostać przekazana inwestorowi. Zlecający wykonanie mapy do celów projektowych musi liczyć się z tym, że nie zdobędzie jej z dnia na dzień. Wykonanie mapy trwać może kilka tygodni dla jednej działki przeznaczonej np. pod budowę domu jednorodzinnego, czy nawet kilka miesięcy w zależności od wielkości opracowywanego terenu. Znaczący wpływ na czas wykonania mapy ma sprawność wykonywanych obowiązków geodezyjnej administracji państwowej danego powiatu. Akty prawne których znajomość jest niezbędna do wykonania mapy do celów projektowych: Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne, Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 2 kwietnia 2001 r. w sprawie geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu oraz zespołów uzgadniania dokumentacji projektowej, Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 19 lutego 2004 r. w sprawie wysokości opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne oraz udzielanie informacji, a także za wykonywanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego, Rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie rodzaju i zakresu opracowań geodezyjno-kartograficznych oraz czynności geodezyjnych obowiązujących w budownictwie. Jedną z pierwszych osób, które spotkasz na drodze wykonania projektu budowlanego będzie geodeta. Bez jego usług nie jest możliwe rozpoczęcie budowy ani jej zakończenie. Sporządzi on dla Ciebie – mapę do celów projektowych. CZYM JEST MAPA DO CELÓW PROJEKTOWYCH? Mapa do celów projektowych to dokument potrzebny do realizowania inwestycji, w której wymagane jest uzyskanie pozwolenia na budowę. Geodeta wyrusza na działkę, wykonuje pomiary wysokościowo-sytuacyjne, a następnie opracowuje mapę. Dane w niej zawarte muszą być aktualne oraz zgodne ze stanem faktycznym terenu. Mapa do celów projektowych najczęściej jest sporządzana w skali 1:500 lub rzadziej 1:1000. Powinna ona obejmować obszar otaczający teren inwestycji w pasie co najmniej 30 metrów. Projektant lub architekt na podstawie takiej mapy wykonuje projekt zagospodarowania działki, który jest częścią projektu budowlanego. CO POWINNA ZAWIERAĆ MAPA DO CELÓW PROJEKTOWYCH? Mapa powinna zawierać rzędne terenu i rzędne uzbrojenia terenu podziemnego i naziemnego, a także elementy ewidencji gruntów i budynków: – budynki – granice działek – elementy uzbrojenia podziemnego i nadziemnego – słupy – przyłącza i sieci – użytki gruntowe -ogrodzenia -zieleń Zwróć uwagę, czy geodeta wykonując mapę do celów projektowych naniósł na niej także linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu, linie zabudowy, osie dróg itp. Powinien to wykonać, jeśli dane te znajdują się w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego lub w Decyzji o warunkach zabudowy. JAK DŁUGO CZEKA SIĘ NA GOTOWĄ MAPĘ? Takiej mapy nie otrzymasz dziś ani jutro:| Czas potrzebny na uzyskanie gotowej mapy do celów projektowych zależy od analizowanego obszaru oraz wydajności pracy geodety i urzędników w Powiatowym Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej. Przygotowanie mapy najczęściej trwa od 3 tygodni do nawet 3 miesięcy. Możesz skrócić proces dokonywania pomiarów i weryfikacji dokumentów, korzystając z usług lokalnych geodetów, którzy znają dobrze Twoją okolicę. Studio Architektury wychodząc naprzeciw oczekiwaniom swoich klientów i mając na uwadze usprawnienie procesu współpracy – pośredniczy w uzyskaniu map do celów projektowych:)) KOSZT WYKONANIA MAPY DO CELÓW PROJEKTOWYCH Mapa do celów projektowych powstaje na bazie mapy zasadniczej. Wiele czynników wpływa na cenę mapy, np. region, wielkość aktualizowanego terenu, jej format, ilości kopii, a także rodzaj inwestycji. Przykładowo, gdy zlecisz wykonanie mapy do celów projektowych, dotyczącej działki w gminie Jędrzejów, zapłacisz za nią około 600-1000 zł. Jest to cena mapy obejmującej przeciętnej wielkości działkę, na której przewidziana jest budowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego. JAK DŁUGO JEST WAŻNA MAPA DO CELÓW PROJEKTOWYCH? Przepisy Prawa budowlanego oraz Rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa informują, że mapa musi być aktualna. Zatem mapa do celów projektowych ważna jest tak długo, dopóki nic się nie zmieni na obszarze, którego dotyczy. Anita Czupryn Ład przestrzenny to jedno, a przestrzeń przyjazna mieszkańcom, jako cel rewitalizacji, to osobny temat – to powinno, ale nie zawsze idzie w parze. Czasem dobry projekt, przyjazny dla mieszkańców, zgodnie z zasadą „mniej znaczy więcej”, niekoniecznie naszpikowany elektroniką i nowymi technologiami może tworzyć przestrzeń publiczną otwartą na ludzi i ich potrzeby – mówi dr hab. Katarzyna Zalasińska, dyrektor Narodowego Instytutu Dziedzictwa. Rewitalizacja rynków czy starówek w polskich miastach to temat, który już od dłuższego czasu budzi emocje. Jaki udział w tego rodzaju rewitalizacjach ma Narodowy Instytut Dziedzictwa? FOT. Materiały prasowe/ Monika Szalek dr hab. Katarzyna Zalasińska, dyrektor Narodowego Instytutu Dziedzictwa Narodowy Instytut Dziedzictwa jest instytucją ekspercką, która bada i dokumentuje zabytki dla ich ochrony i rozwoju społecznego. Misję tę realizujemy już od 60 lat. Trzeba zauważyć, że ochrona zabytków jest zadaniem złożonym, wieloetapowym. Jest ona traktowana jako proces zarządzania zmianą, w którym badanie i dokumentowanie zabytków jest punktem wyjścia dla przyszłych działań. Właściwe rozpoznanie wartości obiektów i obszarów powinno warunkować wszelkie decyzje co do ich ewentualnych przekształceń czy modernizacji. Rolą NID jest zarówno dokumentowanie i badanie zabytków, jak również przemian, które zachodzą w krajobrazie kulturowym. Przechodząc do samej rewitalizacji – to znowu jest proces wielowątkowy, który obejmuje nie tylko poprawę kondycji obiektów czy obszarów zabytkowych, ale szerzej – obszarów miasta. Przy czym celem rewitalizacji jest podniesienie jakości życia mieszkańców obszarów objętych tym procesem. Wprawdzie wiele projektów rewitalizacji realizowanych jest na obszarach wpisanych do rejestru zabytków, ale często dotyczą one po prostu nie objętych ochroną konserwatorską zdegradowanych, a nawet opuszczonych przestrzeni miasta, bo rewitalizacja oznacza przecież ożywienie, przywrócenie do życia. Jaki więc jest w tym udział NID? Udział naszej instytucji wynika przede wszystkim z roli wspierającej służb konserwatorskich. To wojewódzki konserwator zabytków wydaje pozwolenie na realizację konkretnych projektów rewitalizacyjnych na obszarach wpisanych do rejestru zabytków, często wnioskując do nas o sporządzenie opinii. Od 2019 r. Instytut prowadzi również projekt „Wzorcowa rewitalizacja NID”. Jego celem jest merytoryczne wsparcie gmin w procesach planowania i wdrażania lokalnych projektów rewitalizacyjnych, uwzględniających dziedzictwo kulturowe jako istotny zasób służący przezwyciężaniu problemów społecznych. Współpracujemy z samorządami, które chcą podejść do rewitalizacji w sposób prawidłowy, mądry i przemyślany. I tam już, w ramach szkoleń i doradztwa włączamy się w procesy rewitalizacji. W te działania zaangażowani są głównie nasi pracownicy w terenie. Co ważne, NID jako jedyna instytucja ma swoje oddziały i pracownie terenowe we wszystkich województwach. To sprawia, że nasi specjaliści są bliżej samorządów, organizacji pozarządowych i pozostałych dysponentów zabytków, czy depozytariuszy niematerialnego dziedzictwa, co pozwala na budowanie bieżącej współpracy i wspieranie inicjatyw lokalnych, mających na celu ochronę materialnego i niematerialnego dziedzictwa poszczególnych regionów. Współpraca polega na tym, że NID daje rekomendacje, czy raczej na tym, że wytyczne NID-u mają zostać obowiązkowo spełnione? Trzeba tu rozdzielić dwie rzeczy. Po pierwsze, przygotowujemy opinie na wniosek wojewódzkich konserwatorów zabytków; tam, gdzie w trakcie procesów rewitalizacji mamy do czynienia z obszarami zabytkowymi, a więc obowiązkowo dysponenci miejsc – samorządy – muszą uzyskać pozwolenie służb konserwatorskich. Po drugie, w ramach programu „Wzorcowa rewitalizacja NID”, wspieramy samorządy przekazując im wiedzę i doświadczenia. Pokazujemy jak ważnym elementem w procesie rewitalizacji jest dziedzictwo kulturowe. Staramy się promować dobre praktyki, ale nie wyręczamy samorządów. Wszelkie kompetencje władcze w obszarach zabytkowych są zastrzeżone dla służb konserwatorskich, a decyzja o rewitalizacji leży w rękach lokalnych władz. Może są ogólne zasady, które powinny być stosowane w każdym miejscu, gdzie taka rewitalizacja ma zostać przeprowadzona? Odpowiedź na to pytanie zależy od tego czy rewitalizacja prowadzona jest w obszarze zabytkowym, czy też nie. Inaczej realizowana jest rewitalizacja na terenach stanowiących zabytek, a inaczej na obszarach, które nie są wpisane do rejestru zabytków. W pierwszym przypadku zawsze mówimy, że nie ma dwóch takich samych obiektów, podobnie, jak nie ma dwóch takich samych miejsc. Dlatego też do każdego miejsca należy podejść indywidualnie. Ogólne wytyczne w tym zakresie kilka lat temu wydał jednak Generalny Konserwator Zabytków, wskazując między innymi na istotną wartość zieleni właśnie w przestrzeniach rynkowych. Z punktu widzenia NID co jest dziś największym problemem, jeśli chodzi o rewitalizację terenów, na których znajdują się zabytki? Kluczowym problemem, w mojej ocenie, jest to, że sama ustawa o rewitalizacji nie dostrzega wagi dziedzictwa kulturowego jako integralnej części tego procesu. Uchwalone w 2015 r. przepisy nie uwzględniły w należyty sposób tego zasobu, który ma kluczowy wpływ na jakość życia ludzi. Dlaczego, jak pani myśli? Od lat obserwujemy, że świadomość społeczna wartości dziedzictwa jest niewystarczająca. Ciągle nie potrafimy docenić dziedzictwa kulturowego jako czynnika rozwoju społecznego i gospodarczego. Być może brak tej świadomości wśród twórców ustawy o rewitalizacji zaważył na etapie pracy nad projektem. Sama zmiana tego aktu nie rozwiąże problemu, gdyż kluczowa jest świadomość samorządów. Dlatego jako instytucja ekspercka stawiamy na działania miękkie, takie jak projekt „Wzorcowa rewitalizacja”. Poprzez wypracowanie modelowych rozwiązań, narzędzi i procesów, które następnie zostały opisane i opracowane przez NID jako standard działań związanych z ochroną dziedzictwa kulturowego w ramach rewitalizacji, przekonujemy samorządy, że jest to jedyna droga aby uczynić otoczenie przyjazne dla lokalnych społeczności. Budowanie świadomości społecznej poprzez promowanie dobrych wzorców było zresztą fundamentem powstałego w 1975 r. konkursu Generalnego Konserwatora Zabytków „Zabytek Zadbany”, za który odpowiada współcześnie NID, który przynosi wspaniałe istocie wszystko jest więc kwestią świadomości co do wartości dziedzictwa w ogóle w życiu społecznym. Dziedzictwo, to materialne i niematerialne, posiada ogromny potencjał, który często bywa niedostrzegany lub niedoceniany. Nadal nie wykorzystuje się dziedzictwa kulturowego jako czynnika rozwoju. To ogromne wyzwanie stojące obecnie przed Narodowym Instytutem Dziedzictwa, aby wskazać jak ważną rolę w procesach zarządzania publicznego pełni dziedzictwo i jak można mądrze wykorzystać jego potencjał rozwojowy. Co więcej, ważnym zadaniem, na którym obecnie się skupiamy jest problem zmian klimatycznych, zarówno w kontekście ich negatywnego wpływu na kondycję zabytków, jak i tego jak ważny udział mogą mieć zabytki i ich właściwa ochrona w walce ze skutkami zmian klimatycznych. Co jakiś czas w internecie czy mediach rozbrzmiewa afera mająca związek z rewitalizacją, pojawia się często termin betonoza. Starówki polskich miast są „zabetonowane” i pozbawiane zieleni, bo wycinane są drzewa. Ten problem został już poruszony we wspomnianych wytycznych Generalnego Konserwatora Zabytków, które uwrażliwiły służby konserwatorskie na potrzebę ochrony zieleni w centrach miast. Bardzo często efekt finalny jest wypadkową jakości projektu oraz gustu lokalnych decydentów. Tymczasem, w ostatnim czasie kluczowe staje się patrzenie na te kwestie właśnie przez pryzmat zmian klimatycznych. Oczywiście najwięcej emocji budzą negatywne przykłady. Warto jednak zadać sobie pytanie, ile byłoby takich realizacji gdyby wojewódzcy konserwatorzy zabytków nie wydawali decyzji odmownych na planowane w przestrzeniach rynkowych rewitalizacje? Ilu niszczących prac nie przeprowadzono dzięki temu właśnie, że nie uzyskały pozytywnego rozstrzygnięcia konserwatora? Znając praktykę, sądzę, że bardzo wiele zawdzięczamy służbom konserwatorskim. Oczywiście mówimy o obszarach zabytkowych, będących w ich zasięgu działania. Wydaje się, że kluczem tego konfliktu jest to, czy ważniejsze jest, by w miejscach rewitalizowanych były drzewa i dawały cień, czy ważniejsza jest ochrona wizerunku miasta, przestrzeni architektonicznej, urbanistycznej, która podkreślałaby zabytki? Można to pogodzić? Uważam, że można to pogodzić bez problemu, ale przy dobrej koncepcji i odpowiednim przygotowaniu procesu projektowania. Przy właściwym rozpoznaniu wartości obszaru, jego historii, tradycji, lokalnych narracji ten kompromis jest nie tylko do osiągnięcia, ale staje się inspiracją projektową, zgodną z charakterem i duchem miejsca. Dzięki temu efekt końcowy nie jest kolejnym powieleniem tego samego, powszechnie stosowanego w całym kraju schematu. Można na przykład dobierać odpowiednie gatunki roślin, stosować lokalne materiały (zamiast wszechobecnego importowanego granitu można użyć piaskowiec, czy wapień), a w małej architekturze dyskretnie nawiązać do jakichś lokalnych motywów, znaczeń, czy symboli. Ale warto wspomnieć jeszcze jeden czynnik dla którego zieleń znika z przestrzeni publicznej. W mojej ocenie to nie tylko kwestia domniemanej kolizji między zielenią, a wymaganiami ochrony zabytków. Dla wielu samorządów brak roślin i drzew oznacza po prostu ograniczenie nakładów na utrzymanie terenów publicznych, a więc mniejsze obciążenie dla budżetu. Również z takim argumentem się spotykam. Pamiętajmy, że główna decyzja co do kierunku prac koncepcyjnych rozgrywa się na linii samorząd-projektant i często pojawia się wręcz oczekiwanie, żeby drzew nie było. Myślę, że to wykracza poza rozstrzygnięcia konserwatora i godzenie kwestii przyrodniczych z potrzebami ochrony zabytków, które zwykle są do wyważenia przy mądrym, dobrze sporządzonym projekcie. Trudno zrozumieć, że jeśli już projekt zakłada nasadzenia drzew, to nie są to na przykład platany, które dają cień, tworzą przepiękne aleje, jak widzimy to w miastach Europy zachodniej. Tak jak powiedziałam, ten aspekt wykracza poza kwestie typowo konserwatorskie. Myślę jednak że wciąż potrzebujemy więcej zrozumienia tej tkanki zarówno kulturowej, jak i przyrodniczej. Mam przed oczyma obraz rynku w małym miasteczku na granicy Podlasia i Mazowsza. Zniknęły z niego stare drzewa, które zastąpiono karłowatymi drzewkami szczelnie otoczonymi kostką granitową. Chodziło o to, „żeby było ładnie”, przynajmniej w ocenie inwestora. Tylko, że w takich warunkach drzewo nie ma szansy rosnąć. To kwestia elementarnej wiedzy przyrodniczej. Podobnie jak dobór gatunków, które mogą z powodzeniem zafunkcjonować w przestrzeni publicznej. Na poziomie samorządów i projektantów wiedza dotycząca materii przyrodniczej mogłaby być po prostu większa. Jeśli już o tym mówimy, to kolejną sprawą są historyczne nawierzchnie. Często w rewitalizowanych miejscach zdejmuje się asfalt, odsłania się stary bruk… … albo się go przywraca. To element, który często jest niedoceniany. Nie chodzi tylko i wyłącznie o beton, który pojawia się na miejscu starego drzewostanu, ale też o beton i inne materiały, które pojawiają się zamiast materiałów historycznych. Zabytkowe nawierzchnie to też aspekt, na który chcielibyśmy zwrócić uwagę. W NID kończymy obecnie prace nad publikacją, w której zaprezentujemy standardy ochrony oraz dobre praktyki dotyczące nawierzchni historycznych. Czy rewitalizacja w Warszawie Placu Pięciu Rogów to przykład dobrych praktyk, przykład zaprowadzenia przestrzennego ładu? Ład przestrzenny to jedno, a przestrzeń przyjazna mieszkańcom, jako cel rewitalizacji, to osobny temat – to powinno, ale nie zawsze idzie w parze. Na pewno mówiąc o rewitalizacji Placu Pięciu Rogów warto zwrócić uwagę na jeszcze jeden problem. W wielu projektach rewitalizacyjnych stawia się obecnie na nowe technologie. O stan techniczny takich rozwiązań trzeba jednak na bieżąco dbać, co generuje koszty. To też jest problem wielu realizacji w przestrzeni publicznej, że coś wygląda dobrze tydzień czy miesiąc po otwarciu, a potem się psuje, co negatywnie wpływa na odbiór miejsca. Czasem dobry projekt, przyjazny dla mieszkańców, zgodnie z zasadą „mniej znaczy więcej”, niekoniecznie naszpikowany elektroniką i nowymi technologiami może tworzyć przestrzeń publiczną otwartą na ludzi i ich potrzeby. Nasze miasta zmieniają się na naszych oczach, to jest naturalne, podobnie jak i to, że mieszkańcy mają swoje potrzeby, czy to seniorzy, czy osoby niepełnosprawne, czy rodzice z małymi dziećmi. Te potrzeby istniały zawsze. Istotne jest to, że są one nareszcie dostrzegane i brane pod uwagę przy tworzeniu koncepcji rewitalizacji przestrzeni publicznej. Myślę tu o kwestii jej dostępności dla osób niepełnosprawnych. To się wydaje trudnym zadaniem, by z jednej strony podkreślać istniejące w danej przestrzeni zabytki, ale też stworzyć potrzebną infrastrukturę: dobudować toaletę, windę, stworzyć punkt informacyjny i tej przestrzeni nie zaburzyć. Nikt nie mówi, że to jest łatwe, stąd tak ważne jest dobre przygotowanie, czyli wcześniejsze przebadanie obszaru zabytkowego i oparcie prac projektowych na właściwym rozpoznaniu wartości zabytku i rzetelnej dokumentacji. Zrealizowanie tego procesu w przestrzeni zabytkowej z poszanowaniem wszystkich tych etapów jest zadaniem wykopanym. Widzimy coraz więcej tego typu przykładów. Wystarczy ten proces dobrze przygotować, a przede wszystkim wykorzystać w jego trakcie dostępną wiedzę. Takich realizacji, gdzie powstają nieingerujące obiekty, które „nie gryzą się” z przestrzenią zabytkową można znaleźć sporo i być może będzie ich więcej, niż dobrych przykładów rewitalizacji miejskich rynków. Trudność polega na tym, że projektowanie w zabytkach jest architekturą tła, czyli mamy zaprojektować coś, co się wtopi w przestrzeń, co nie będzie widoczne. To duża sztuka, ale zadanie absolutnie możliwe do realizacji. Czy Polacy interesują się zabytkami? Czy dobrze znamy przynajmniej te, które znajdują się w pobliżu naszych miejsc zamieszkania? Według badań społecznych Polacy kochają zabytki. Przynajmniej tak deklaruje ponad 90 procent ankietowanych. Chodzi natomiast o to, aby Polacy zabytki kochali mądrze, a przede wszystkim, żeby poznawali nie tylko te najbardziej oczywiste. Mam tu na myśli Pomniki Historii, miejsca światowego dziedzictwa. Nasza świadomość na temat krajowego dziedzictwa kulturowego z całą pewnością wzrasta, choć mamy w Polsce wciąż bardzo dużo zabytków nieoczywistych i niedocenionych. W związku z tym, że Polacy coraz więcej czasu spędzają w kraju, postanowiliśmy we współpracy z Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego – w ramach projektu „Wakacje z zabytkami” – zachęcić do odwiedzania cennych kulturowo miejsc podczas letniego wypoczynku. Zachęcamy do odkrywania naszego dziedzictwa, które jest tak różnorodne, wielokulturowe, wielowiekowe, a co za tym idzie niezwykle interesujące, często niepowtarzalne, pełne koloru, tajemnic, które tylko czekają na ich odkrycie. Wsparciem dla planowania letniego wypoczynku może być też nasza strona stanowiąca nie tylko największe dostępne on-line kompendium wiedzy o zabytkach w Polsce, ale również zawierająca przydatne funkcjonalności, umożliwiające zaplanowanie wycieczek wg parametrów określanych przez użytkownika. Co dla Pani jest takim skarbem? Osobiście patrzę na dziedzictwo kulturowe, nie tylko przez pryzmat poszczególnych obiektów, ale przede wszystkim z perspektywy krajobrazu kulturowego, który stanowi sumę elementów materialnych, niematerialnych i przyrodniczych. Postrzegając to w ten sposób, dla mnie wspaniałym skarbem jest Podlasie, bogate w architekturę drewnianą. To też zabytki techniki, jak na przykład drewniane młyny wodne, to całe nadal oryginalne zespoły zabudowy. Mogę więc powiedzieć, że nie konkretny obiekt, ale krajobraz kulturowy regionu, powinien być przez nas bardziej doceniany. Pamiętajmy, że najbardziej typową dla krajobrazu Polski jest właśnie architektura drewniana i to ona, podobnie jak zabytki techniki, znika na naszych oczach najszybciej. Zachęcam więc do odwiedzania i poznawania tego typu obiektów, dostrzegania jej piękna i wartości w najbliższym otoczeniu. Tydzień temu w piątek brała Pani udział w posiedzeniu Rady Bezpieczeństwa ONZ poświęconemu zniszczeniom w obszarze dziedzictwa kulturowego na Ukrainie. Jak wygląda sytuacja, jeśli chodzi o zniszczenia i jak ma wyglądać z naszej strony pomoc zagrożonym zabytkom? NID zaangażowany jest w wiele działań o charakterze międzynarodowym, w tym od kilkunastu lat we współpracę z Ukrainą, chociażby w związku ze wspólnym wpisem cerkwi na Listę światowego dziedzictwa UNESCO. Decyzją wicepremiera prof. Piotra Glińskiego po 24 lutego br. koordynujemy większość działań związanych ze wsparciem zagrożonego działaniami wojennymi dziedzictwa kulturowego na Ukrainie. Od pierwszych dni swojej działalności Centrum Pomocy dla Kultury na Ukrainie – bo tak nazywa się zespół, który działa w ramach NID – koncentruje się na dostarczaniu muzeom, bibliotekom, archiwom i innym instytucjom kultury, niezbędnych materiałów do zabezpieczenia zbiorów oraz środków ochrony przeciwpożarowej. To podstawowa część naszej działalności. Poza tym wspieramy naszych partnerów swoją wieloletnią wiedzą ekspercką i doświadczeniem w zakresie ochrony dziedzictwa kulturowego w zagrożeniu. Niezwykle aktualne stały się chociażby wyzwania związane z nielegalnym wywozem dóbr kultury z terytorium Ukrainy. Jest również kwestia zabezpieczania zabytków i inne działania prewencyjne, mające na celu przygotowanie zasobu na wypadek zniszczenia. Ponadto, jesteśmy zaangażowani w działania w zakresie ochrony niematerialnego dziedzictwa naszego wschodniego sąsiada. Niedawno opublikowaliśmy również unikatowy raport poświęcony problematyce ochrony niematerialnego dziedzictwa kulturowego uciekających przed wojną społeczności ukraińskich w Polsce. Wspieramy ponadto naszych ukraińskich partnerów w zakresie przyszłych działań w zakresie rekonstrukcji i odbudowy dziedzictwa kulturowego. Już na początku kwietnia przygotowaliśmy tłumaczenie na język ukraiński oficjalnego dokumentu UNESCO, który powstał w 2018 r. w Polsce przy zaangażowaniu NID tj. Rekomendacji warszawskiej w zakresie rekonstrukcji i odbudowy dziedzictwa kulturowego. Nasze wsparcie ma również wymiar szkoleniowy – odpowiadając na konkretne zapotrzebowanie naszych ukraińskich partnerów pokazujemy jak można np. wykorzystywać skanowanie 3D obiektów architektury w obecnej sytuacji na Ukrainie. Warto przypomnieć, że NID jest krajowym centrum kompetencji w zakresie skanowania 3D. Zajmujemy się tym zagadnieniem od 2005 roku, co oznacza kilkanaście lat doświadczeń oraz rozwijania tej technologii w służbie zabytkom. W ramach Centrum analizujemy również informacje na temat strat na Ukrainie - obraz zniszczeń dokonywanych tam przez wojska rosyjskie jest zatrważający. Nie chodzi tylko o skalę tych strat, ale sposób w jaki dziedzictwo kulturowe jest niszczone. Nasze analizy pozwalają przyjąć, że są to działania ukierunkowane na niszczenie ukraińskiego dziedzictwa. Mamy do czynienia z celowym działaniem wojsk rosyjskich wymierzonym w dziedzictwo kulturowe. Fakt, że podczas wspomnianego posiedzenia Rady Bezpieczeństwa ONZ mogłam jako międzynarodowy ekspert podzielić się wynikami naszych analiz i wnioskami z dotychczasowej działalności Centrum Pomocy dla Kultury na Ukrainie, podkreśla tylko rolę i zaangażowanie Polski w pomoc Ukrainie. BricsCAD źródło zdjęć: z zadań należących do geodetów posiadających wymagane uprawnienia jest przygotowywanie tak zwanych opracowań kartograficznych, które są niezbędne do stworzenia kompletnej dokumentacji wykorzystywanej podczas realizacji różnych projektów tych dokumentów wymienia się między innymi mapę do celów projektowych – jest ona wymagana w przypadku wszystkich inwestycji, w których konieczne jest uzyskanie pozwolenia na geodezyjna do celów projektowych – co warto wiedzieć na jej temat?Mapa geodezyjna do celów projektowych – legalna definicja tego pojęcia mieści się w Ustawie z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne. Jest to szczegółowe opracowanie kartograficzne powstające na bazie wyników otrzymanych w efekcie przeprowadzonych pomiarów geodezyjnych oraz w oparciu o materiały państwowego zasobu geodezyjnego i dla geodezyjnej mapy do celów projektowych jest zgodna z aktualnym stanem mapa zasadnicza, która swoim zasięgiem obejmuje obszar całej Polski i obrazuje informacje dotyczące przestrzennego usytuowania określonych obiektów. Mapa do celów projektowych prezentuje ponadto linie rozgraniczające tereny o odmiennym przeznaczeniu oraz granice poszczególnych nieruchomości. Innymi słowy, ilustruje ona zagospodarowanie danej nieruchomości i bezpośrednio przylegającego do niej elementem geodezyjnej mapy do celów projektowych jest ustalenie skali – ma być ona dopasowana do specyfiki realizowanej inwestycji, a zwłaszcza rodzaju wznoszonego obiektu. W tym kontekście wskazane są następujące zalecenia: działki budowlane (skala nie mniejsza niż 1:500), zespoły obiektów budowlanych oraz tereny budownictwa (skala nie mniejsza niż 1:1000), rozległe tereny (skala nie mniejsza niż 1:2000).Tworzenie takiej mapy to proces składający się z kilku etapów następujących po sobie w określonej kolejności. Pierwszą fazę stanowi zaktualizowanie mapy zasadniczej, sporządzenie jej kopii, a na końcu naniesienie treści mapy do celów projektowych. Należy mieć na uwadze, że poprawność wykonania mapy trzeba potwierdzić we właściwym miejscowo ośrodku dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej. Niezwykle ważne jest tutaj precyzyjne działanie, pozwalające uniknąć komplikacji w dalszej części realizowanej działasz na rynku geodezji i kartografii? Tworzenie projektów oraz przygotowywanie rysunków, map, planów i szkiców to Twoja codzienność? Już teraz zapoznaj się z nowoczesnym oprogramowaniem BricsCAD, które pozwoli Ci skutecznie przyspieszyć, zoptymalizować oraz zautomatyzować wykonywaną pracę. To zaawansowane technologicznie narzędzie służące przede wszystkim do rysowania 2D oraz modelowania 3D. Przekonaj się sam o jego mapa do celów projektowych – podsumowanieIle czasu trwa przygotowanie rzetelnej mapy do celów projektowych? Trudno udzielić jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie, ponieważ niezbędne jest uwzględnienie kilku czynników, na przykład takich jak wielkość obiektu budowlanego, którego dotyczy konkretne opracowanie, czy szybkość działania uprawnionych organów administracyjnych. Przy mniejszych inwestycjach (pojedyncza działka dla domu jednorodzinnego) może to być parę tygodni, z kolei przy nieco bardziej skomplikowanych przedsięwzięciach trwa to nawet kilka teraz sprawdź, jak nowoczesne rozwiązania mogą usprawnić Twoją pracę!W celu zapewnienia jak najlepszych usług online, ta strona korzysta z plików korzystasz z naszej strony internetowej, wyrażasz zgodę na używanie naszych plików cookies. Dalsze informacje RozumiemCookies są to krótkie raporty, które są wysyłane i przechowywane na dysku twardym komputera użytkownika za pośrednictwem przeglądarki, gdy łączy się ze stroną. Pliki cookies mogą być wykorzystane do gromadzenia i przechowywania danych podczas połączeń, w celu zapewnienia wymaganych usług, czasami nie są zachowywane. Cookies mogą występować indiwidualnie lub kilka rodzajów plików cookies:Ciasteczka techniczne ułatwiają nawigację i korzystanie z różnych opcji lub usług oferowanych przez stronę jako identyfikacja sesji użytkownika, umożliwiają dostęp do niektórych obszarów, ułatwiają składanie zamówień, robienie zakupów, wypełnianie formularzy, rejestrację, dają bezpieczeństwo, ułatwiają funkcjonowanie (wideo, sieci społecznościowe, itp.).Ciasteczka personalizacji pozwalają użytkownikom na dostęp do usług zgodnie z ich preferencjami (językowymi, przeglądarki, konfiguracji, itd.).Ciasteczka analityczne pozwalają na anonimowe analizy zachowań użytkowników sieci i pozwalają na pomiar aktywności użytkowników i rozwijanie profilów nawigacyjnych w celu usprawnienia strony wchodzisz na naszą stronę internetową, zgodnie z art 22 ustawy 34/2002 Towarzystwa Służb Informacyjnych, w obsługiwaniu ciasteczek analitycznych mamy zgodę na ich wykorzystywanie. Wszystko to, aby poprawić jakość naszych usług. Korzystamy z Google Analytics do zbierania anonimowych informacji statystycznych, takich jak liczba odwiedzających naszą witrynę. Cookies dodane przez Google Analytics są regulowane przez politykę prywatności Google Analytics. Jeśli chcesz, możesz wyłączyć pliki cookies z Google jednak pamiętać, że możesz włączyć lub wyłączyć pliki cookies zgodnie z instrukcjami swojej przeglądarki. Copyright © 2014 - 2022 EKO utworzone przez | cze 19, 2020 | AutoCAD | Wyszukując informacji o planie zagospodarowania terenu znalazłam wiele artykułów z wiedzą, co powinien zawierać projekt PZT i jego opis. We wszystkich tego typu wpisach brakowało mi graficznych podpowiedzi, co i jaką linią zaznaczyć, jakim kreskowaniem czy kolorem oraz wskazówek jak graficznie opracować plan. Kiedyś sama miałam ten problem a teraz rozwiązuję go Tobie. Przygotowałam dla Ciebie zestaw podstawowych oznaczeń graficznych, co powinien zawierać plan zagospodarowania terenu wraz z ich opisem dla budynków mieszkalnych jednorodzinnych. Jeśli potrzebujesz więcej informacji dotyczących oznaczeń graficznych i ich przedstawienia na projekcie znajdziesz je w normie: PN-B-01027 Rysunek budowlany. Oznaczenia graficzne stosowane w projektach zagospodarowania działki i terenu. oraz w Rozporządzeniu Ministra Transportu, Budownictwa, i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego. Pokaże Tobie jak krok po kroku wykonać cześć graficzną, jakie oznaczenia zastosować żeby rysunek był zgodny z zasadami rysunku technicznego. W treści zawarłam graficzne oznaczenia dla poszczególnych elementów planu. Docelowo PZT składa się z części opisowej i graficznej. Projekt wykonywany jest w skali 1:500 lub 1:1000 w zależności od wielkości inwestycji. Niezbędne dokumenty do wykonania planu zagospodarowania terenu: 1. Podkład geodezyjny tzw. ważna mapa do celów projektowych. 2. Warunki zabudowy lub wypis i wyrys z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (MPZP). Część graficzna zawiera: Tytuł rysunku. Podziałka skali projektu. Orientacja położenia działki względem stron świata tzw. róża wiatrów (symbol graficzny). Legenda z oznaczeniami. Tabelka informacyjna w prawym dolnym rogu arkusza. Bilans powierzchni terenu. Niezbędne pieczątki i podpisy. Oznaczenia dotyczące granic i linii regulacyjnych: KROK 1. Wyznacz przebieg granicy działki budowlanej. Szerokość linii 0, mm, plus oznaczenie literowe narożników działki ABCD… Kliknij zdjęcie aby powiększyć. KROK 2. Wykreśl maksymalną nieprzekraczalną lub obowiązującą linię zabudowy i zwymiaruj jej odległości od granicy działki. Linie zabudowy oznacza się od strony dróg. Jej odległości określone są w warunkach zabudowy/ miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Szerokość linii mm, trójkąt równoboczny o boku 2 -4 mm (opis tego jak narysować trójkąt równoboczny w AutoCadzie znajduje się poniżej w różowej ramce). Kliknij zdjęcie aby powiększyć. KROK 3. Oznacz wjazd i furtkę w projektowanym ogrodzeniu. Kliknij zdjęcie aby powiększyć. Przykład wykonania planu zagospodarowania terenu dla budynku mieszkalngo jednorodzinnego (rozbudowa). Kliknij zdjęcie aby powiększyć. Oznaczenia dotyczące obiektów budowlanych: KROK 1. Nanieś linie obrysu projektowanego budynku. Linie obrysu wykonaj z polilini, żeby móc kolejno zwiększyć jej szerokość globalną w palecie właściwości. Uzyskasz w ten sposób pogrubioną linie z kątami prostymi. Szerokość linii od 0,5 -1,0 mm ( szerokość globalna ). Kliknij zdjęcie aby powiększyć. KROK 2. Zaznacz linie budynku do adaptacji bez jego zmiany obrysu zewnętrznego, jeśli taki występuje na terenie, na którym projektujesz. Wygląd linii obrysu jak po wyżej z tym, że szerokość globalna to 0,4 mm. Obrys wypełniony kreskowaniem „na krzyż” o szerokości linii 0,25mm (ustawienia – menadżer warstw). Kliknij zdjęcie aby powiększyć. KROK 3. Oznacz budynek przeznaczony do likwidacji, jeśli taki występuje na terenie, na którym projektujesz. Linie obrysu budynku istniejącego przeznaczonego do likwidacji jest zapisem geodezyjnym, zaznaczamy na nim oznaczenia w postaci krzyżyków o szerokości linii 0,35mm (ustawienia – menadżer warsw). Kliknij zdjęcie aby powiększyć. KROK 4. Oznaczenie wejść i wjazdów do budynku. Wejście/-a główne i ewakuacyjne oznaczone trójkątem z wypełnieniem pełnym, wejścia pomocnicze na przykład do garażu oznaczenie trójkątem bez wypełnienia. Trójkąt równoboczny o boku 4mm, polecenie Wielobok. Instrukcja jak to zrobić poniżej w ramce. Kliknij zdjęcie aby powiększyć. Jak narysować trójkąt równoboczny w AutoCADzie? Wybierz narzędzie do rysowania trójkątów wchodząc w zakładki: Narzędzia główne: Rysuj / Wielobok Możemy również wywołać narzędzie do rysowania trójkątów wpisując z klawiatury komendę polecenia: wielobok Następnie, w wierszu poleceń, wyświetla się komunikat pytający o liczbę boków wieloboku. Podajemy liczbę boków wpisując wartość: 3 i zatwierdzamy ENTER/SPACJA Program w pasku poleceń pyta o wybór kolejnej opcji: Określ środek wieloboku lub [Bok]: Wybieramy opcję: Bok i zatwierdzamy wybór ENTER-em. B ENTER Wskazujemy na ekranie dowolny punkt. W wybranym punkcie będzie usytuowany pierwszy narożnik naszego trójkąta. Wpisujemy z klawiatury komendę określającą długość boku ( w tym przypadku 4 ) i zatwierdzamy ENTER-em. KROK 5. Oznacz funkcję projektowanych obiektów- zastosuj numerację, jeśli projektowane jest więcej budynków o różnej funkcji (np. budynek mieszkalny jednorodzinny i gospodarczy). Kliknij zdjęcie aby powiększyć. KROK 6. Wpisz liczbę kondygnacji, zapisywana liczbą rzymską na obrysie budynku. Kliknij zdjęcie aby powiększyć. KROK 7. Wpisz charakterystyczne rzędne terenu i poziom posadzki parteru (ppp). Kliknij zdjęcie aby powiększyć. KROK 8. Zwymiaruj odległości obiektów budowlanych od granicy terenów sąsiednich, w tym odległości od obiektów istniejących na projektowanym terenie. KROK 9. Zwymiaruj gabaryty budynku/-ów. Szerokość linii wymiarowych to 0,18 mm Przykład wykonania planu zagospodarowania terenu dla budynku magazynowego. Kliknij zdjęcie aby powiększyć. Oznaczenia terenu: KROK 1. Wyznacz układ komunikacji wewnętrznej (teren, którego dotyczy projekt) w nawiązaniu do istniejącej i projektowanej komunikacji zewnętrznej ( poza granicą opracowania projektu). Wyznaczenie drogi, dojazdów, chodników, place oraz oznaczenie dróg pożarowych. Zobacz przyklad na rysunku powyżej. KROK 2. Oznacz skarpy, jeśli występują i napisz ich charakterystyczne rzędne. KROK 3. Wyznacz miejsca na składowanie odpadów – śmietnik, oznaczenie SM KROK 4. Ukształtowanie projektowanej zieleni niskiej i wysokiej z oznaczeniem zieleni przyklad na rysunku powyżej. KROK 5. Wyznacz miejsca parkingowe, polecenie prostokąt/ polilinia. Linia przerywana, szerokość 0,18 mm. Zobacz przyklad na rysunku powyżej. Oznaczenia projektowanych urządzeń związanych z budynkiem: KROK 1. Kanalizacja sanitarna, oznaczenie Ks. Szerokość linii 0,7 mm, linia ciągła, wypełniony trójkąt równoboczny o boku 3 mm. Symbolem trójkąta pokaż kierunek spływu nieczystości. Kliknij zdjęcie aby powiększyć. KROK 2. Kanalizacja deszczowa, oznaczenie Kd. Szerokość linii 0,7 mm, linia ciągła, pusty trójkąt równoboczny o boku 3 mm. Symbolem trójkąta pokaż kierunek spływu wody deszczowej. KROK 3. Sieć wodociągowa wo. Szerokość linii 0,5 mm, linia ciągła, oznacz kierunek strzałką w postaci linii i opisz średnice i materiał rury. KROK gazowa g. Szerokość linii 0,7 mm, najczęściej linia przerywana z kropką. Podsumowując masz przed sobą gotową ściągę jak opracować graficznie projekt zagospodarowania terenu. To nie są tylko suche informacje zaczerpnite z normy czy rozporządzeń ale co najważniejsze wiesz już jak to opracowanie wykonać w AutoCadzie, by w rezultacie rysunek był poprawny. Dodatkowo aby ten wpis miał dla ciebie dodatkową wartość, poniżej podsyłam Ci artykuł: Jak czytać mapę do celów projektowych oraz do jakich sieci należy się przyłączyć możesz przeczytać na blogu Poradnik Projektanta. Wierzę, że wiedza którą daje Adam na swoim blogu ma przeogromną wartość dla każdego projektanta. Jeśli jeszcze nie masz ściągi do AutoCada, poniżej pobierz bezpłatny ebook, który pomoże Ci unikać błędów żeby kreślić szybciej swoje projekty.

mapa do celów projektowych przykład